- پرستش گر
العابد
معنی پرستش گر - جستجوی لغت در جدول جو
- پرستش گر
Worshipful
- پرستش گر
vénérable
- پرستش گر
崇拝の
- پرستش گر
verehrend
- پرستش گر
шанобливий
- پرستش گر
czcigodny
- پرستش گر
崇拜的
- پرستش گر
venerado
- پرستش گر
venerato
- پرستش گر
venerado
- پرستش گر
aanbiddend
- پرستش گر
숭배하는
- پرستش گر
เคารพ
- پرستش گر
menyembah
- پرستش گر
पूजा करने वाला
- پرستش گر
סַבַּל
- پرستش گر
عبادت کرنے والا
- پرستش گر
পূজারী
- پرستش گر
mtiifu
- پرستش گر
почитаемый
- پرستش گر
tapınan
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(پَرَ تِ گَهْ)
لغت نامه دهخدا
معبد. پرستشگاه. صومعه. جای عبادت. عبادتگاه. پرستشکده. عبادتخانه:
پرستشگهی بس کنم زین جهان
سپارم ترا آنچه دارم نهان.
فردوسی.
خود اندر پرستشگه آمد چو گرد
بزودی در آهنین سخت کرد.
فردوسی.
پرستشگهش کوه بودی همه
ز شادی شده دور و دور از رمه.
فردوسی.
یکی جای دارم برین تیغ کوه
پرستشگهی نیز دور از گروه.
فردوسی.
پرستشگهی بود تا بود جای
بدو اندرون یاد کرد خدای.
فردوسی.
برآمد درختی از آن جایگاه
ز خون سیاووش فرخنده شاه...
بدی مه بسان بهاران بدی
پرستشگه سوگواران بدی.
فردوسی.
مر آن را میان جهان جای کرد
پرستشگهی زو دلارای کرد.
اسدی.
که هست این پرستشگهی دلپذیر
بتی در وی از رنگ همرنگ قیر.
اسدی
پرستشگهی بس کنم زین جهان
سپارم ترا آنچه دارم نهان.
فردوسی.
خود اندر پرستشگه آمد چو گرد
بزودی در آهنین سخت کرد.
فردوسی.
پرستشگهش کوه بودی همه
ز شادی شده دور و دور از رمه.
فردوسی.
یکی جای دارم برین تیغ کوه
پرستشگهی نیز دور از گروه.
فردوسی.
پرستشگهی بود تا بود جای
بدو اندرون یاد کرد خدای.
فردوسی.
برآمد درختی از آن جایگاه
ز خون سیاووش فرخنده شاه...
بدی مه بسان بهاران بدی
پرستشگه سوگواران بدی.
فردوسی.
مر آن را میان جهان جای کرد
پرستشگهی زو دلارای کرد.
اسدی.
که هست این پرستشگهی دلپذیر
بتی در وی از رنگ همرنگ قیر.
اسدی
(پَ رَ تِ گَ)
لغت نامه دهخدا
عبادت. حالت و چگونگی و عمل پرستشگر:
هرچه بدهر آدمی است و پری
نیست مگر بهر پرستشگری.
ای به بطالت چو فرومایگان
چند خوری نعمت حق رایگان.
؟
، خدمت:
پرستشگری راببسته میان
بنزدیک آن تخت شاه جهان.
شمسی (یوسف و زلیخا)
هرچه بدهر آدمی است و پری
نیست مگر بهر پرستشگری.
ای به بطالت چو فرومایگان
چند خوری نعمت حق رایگان.
؟
، خدمت:
پرستشگری راببسته میان
بنزدیک آن تخت شاه جهان.
شمسی (یوسف و زلیخا)
(پَ رَ تِ گَ)
لغت نامه دهخدا
عابد. پرستنده، خادم. چاکر. پرستنده:
ترا صدهزاران پرستشگرند
که از وی (ابن یامین) در آن کار چابکترند.
شمسی (یوسف و زلیخا)
ترا صدهزاران پرستشگرند
که از وی (ابن یامین) در آن کار چابکترند.
شمسی (یوسف و زلیخا)
پرستنده، عابد، مترهب، متعبد
